De vraag hoe organisaties hun werkmodellen moeten inrichten - volledig op kantoor, hybride, of volledig remote - heeft de afgelopen jaren veel aandacht gekregen. Toch missen deze discussies vaak de kern van de zaak: het draait niet om de fysieke werkplek zelf, maar om zaken als productiviteit, innovatie, welzijn en een sterke organisatiecultuur.
Voor alle organisaties is het een uitdaging om, naast de dagelijkse gang van zaken, ook goed voorbereid te zijn op een mogelijke crisis. Daarbij is Facility Management de spil, want de facility manager is zowel in vredes- als in crisistijd verantwoordelijk voor het continueren van de facilitaire dienstverlening.
'Ben ik te fanatiek als leider?' Deze vraag stelde ik mezelf na afloop van een voetbalwedstrijd van mijn zoon. Een vader van de tegenpartij zei tegen mij, na mijn zoveelste aanmoediging richting het team: 'Dit is toch geen Champions League?' Dat zette me aan het denken.
In aanbestedingsland gaat het nog steeds vaak over duurzaamheid en 'maatschappelijk verantwoord inkopen'. Bij dit onderwerp wordt er in organisaties al snel gekeken naar de inkopers, want die kunnen toch gewoon duurzamere spullen inkopen?
Ondernemers zijn dol op klanten. Hoe meer klanten, des te hoger de omzet. Tenminste, als je over de juiste klantenmix beschikt. Liever een superfijne klant dan een vervelende klant die jou alleen maar tijd en energie kost. Over deze klanten schreef Jos Burgers een nieuw boek. Mijn beoordeling: 4 sterren.
Met de donkere dagen voor Kerst voor de deur is het een mooi moment om terug te blikken op het afgelopen jaar. Een jaar met - als het om Facto gaat - mooie interviews en artikelen over ontwikkelingen in het vak en in september het geslaagde Facto Congres met maar liefst 360 FM-vakgenoten die deelnamen aan sessies van ervaren FM'ers over onder meer de doorontwikkeling van de werkomgeving.
De opleiding FM op de Haagse Hogeschool bestaat volgend jaar 45 jaar, Facto bracht in november 1996 haar eerste magazine uit, Ifmec vierde twee weken geleden haar 30-jarig bestaan en ook mijn eigen bedrijf bereikt in 2025 de respectabel leeftijd van 30 jaar. En één ding is zeker: het vakgebied heeft zich in die periode ontzettend goed ontwikkeld en is misschien zelfs wel volwassen geworden.
Hoe is het om als 85-jarige nog te werken? Klinkt niet erg aanlokkelijk. Wat nou als je kunt blijven werken op een plek waar je omringd bent door creatieve geesten, de hele dag muziek of andere kunst mag maken inclusief podium en publiek? In die oase mocht ik even binnenkijken vorige week.
Als docent praat ik vaak met mijn studenten over nieuwe technologieën, innovaties en AI. Ik vind het altijd een boeiend onderwerp, maar ik merk dat de studenten er niet direct enthousiast op reageren. Waarom zien ze niet hoe technologie ons werk en onze gebouwen gaat veranderen?
Een facilitair inkoper heeft vaak te maken met collega's. Zij gaan immers over WAT er precies gekocht moet worden, terwijl de inkoper alleen over het inkoopproces (het HOE) gaat. Helaas doen die collega's regelmatig onhandige dingen die je als inkoper dan later maar weer moet proberen recht te zetten.
