Het had niet veel gescheeld of ik was helemaal geen directeur van Breedweer meer geweest. Het begon met een slecht jaar: een opeenstapeling van kleine verliesjes, beginnersfouten en pech leidde tot een half miljoen verlies. Begin dat jaar had ik al een winstwaarschuwing afgegeven, maar onze aandeelhouders geloofden me niet. Toch bleken de cijfers te kloppen, en dat namen ze mij kwalijk, want ik was verantwoordelijk voor de bedrijfsvoering. Terwijl het verlies echt niet alleen op mij afgeschoven kon worden.
Idealisme
Mijn compagnon Jack Stuifbergen en ik zitten in de zaak vanuit een soort idealisme, niet voor de grote winst. Wij wilden mensen met afstand tot de arbeidsmarkt een plekje geven. Die andere twee aandeelhouders stonden er veel zakelijker in. Meer voor zichzelf. Natuurlijk moet je winst maken. Anders heb je geen bestaansrecht. Maar zij wilden gewoon tonnen dividend naar hun privérekening overmaken. Dat gaat niet samen met ons idealisme. Eén van hen was onze financier. Die had zes ton in de zaak zitten, maar had verder geen taak binnen het bedrijf. Maar hij was wel de grootste aandeelhouder. Hij had het idee dat zijn geld in een bodemloze put was verdwenen en gooide de kont tegen de krib. Weigerde nog verder te investeren, en gaf ons geen ruimte om geld van buiten aan te trekken. Terwijl we het geld zo hard nodig hadden. Dat was een hele nare situatie. Alle macht lag op dat moment bij de verkeerde persoon.
Onrechtvaardig
Ik moest maar een andere baan gaan zoeken, vond hij. Dat was zo onrechtvaardig, daar ben ik heel erg boos over geweest. Ik heb overwogen om eruit te stappen. Zo’n conflict doet natuurlijk iets met je werkplezier. Ik had zelfs al een arbeidsovereenkomst van een ander bedrijf op tafel liggen. Dat aanbod besprak ik met Henk van Eijk, die ik kende vanuit een eerdere baan. Hij vroeg me, ‘Wil je opstappen omdat je je droombaan gaat najagen?’. Mijn antwoord was ‘nee’. ‘Dan vlucht je, en dat is laf’ zei hij. Daar had ie gelijk in.
Doorgegaan
Uiteindelijk hebben we die twee kunnen uitkopen. Jack en ik zijn doorgegaan en Henk is aandeelhouder geworden. Dat is nodig, want Jack en ik verschillen nog wel eens van mening. Ik kom vanuit een superbureaucratische, ambtelijke organisatie, terwijl Jack uit de ondernemerswereld komt. We denken daardoor soms verschillend over zaken. Henk kent beide kanten van de medaille. Hij speelt de bemiddelende rol tussen ons tweeën, als dat nodig is. Dat houdt de boel in balans. Dat geeft een heel comfortabel gevoel. Ik ben blij dat ik destijds naar Henk heb geluisterd. Anders had ik de ontwikkeling en groei van Breedweer alleen maar vanaf de zijlijn kunnen volgen. Nu maak ik er volop deel van uit.
Cindy Broersen, directeur bij Breedweer Facilitaire Diensten en bestuurslid van VNO-NCW Noordwest-Holland
Bron: VNO-NCW
