Wat is een tijdnorm en hoe komt deze tot stand?

De definitie van een tijdnorm luidt:'Een tijdnorm of een standaardtijd is de hoeveelheid tijd, die een normaal ingewerkte medewerker, onder normale omstandigheden, nodig heeft om een nauwkeurig omschreven bewerking uit te voeren, eventueel met behulp van bepaalde gereedschappen en machines'. Tijdnormen worden gebruikt voor: het bepalen van het benodigde aantal uren voor het schoonmaakonderhoud; het

De definitie van een tijdnorm luidt:
'Een tijdnorm of een standaardtijd is de hoeveelheid tijd, die een normaal ingewerkte medewerker, onder normale omstandigheden, nodig heeft om een nauwkeurig omschreven bewerking uit te voeren, eventueel met behulp van bepaalde gereedschappen en machines'.

Tijdnormen worden gebruikt voor:

het bepalen van het benodigde aantal uren voor het schoonmaakonderhoud;
het bepalen van de kostprijs van het schoonmaakonderhoud;
de kostenbewaking van het schoonmaakonderhoud;
het verdelen van de schoonmaakwerkzaamheden in gelijkwaardig afgepaste taken.

Het vaststellen van tijdnormen is geen amateurswerk. In het algemeen wordt dit overgelaten aan arbeidsanalisten die door middel van tijdstudie normen kunnen vaststellen. Tijdnormen zijn dus de resultaten van metingen van inspanningen die sterk kunnen variëren. De oorzaak hiervan ligt in het feit dat het werk door verschillende mensen wordt uitgevoerd die onderling sterk zullen verschillen wat betreft bekwaamheid, instelling en motivatie. Ook de omstandigheden waaronder het werk wordt verricht zijn niet altijd constant. Denk hierbij aan de variabele factor van bewoning. Bij het vaststellen van de tijdnormen moet daarom met deze variabelen rekening worden gehouden. Kort weergegeven komen deze variabelen dus neer op:

de werkmethoden;
de omstandigheden tijdens de uitvoering:
– vrij of bezet oppervlak,
– niet bezet, normaal bezet of zwaar bezet met inventaris,
– beurtsoorten, zoals droge, vochtige of natte schoonmaakmethoden;
het arbeidstempo en de vaardigheid.

De tijdmetingen worden in het algemeen verricht met een stopwatch waarvan de minuut in honderd schaaldelen is verdeeld. Deze tijdseenheid wordt een centiminuut genoemd.
Om het arbeidstempo te kunnen inschatten wordt gebruikgemaakt van de schaal van Bedaux (één van de pioniers van de moderne arbeidsstudie). Bedaux heeft de maatstaven voor het inschatten van de geleverde prestatie, de geleverde inspanning en de daarbij gehanteerde vaardigheid uitgedrukt in één getal. Daarbij ligt de nadruk op de inspanning en dus op het tempo van de arbeidsverrichtingen.
De schaal van Bedaux loopt van 0 tot 100, waarbij 0 een ruggelingse houding zonder hersenactiviteit betekent en 100 een recordpoging tegen een hartinfarct aan. Het getal 60 wordt hierbij een ‘normaal' tempo genoemd.

Dit wordt als volgt gedefinieerd:
Een in normaal tempo verrichte prestatie is een prestatie die een normaal ingewerkte medewerker, onder normale omstandigheden, dag in, dag uit, maand in, maand uit, jaar in, jaar uit kan volhouden zonder overmatig vermoeid te raken.

Op de vastgestelde tijden dienen nog enkele toeslagen te worden gegeven: