Tilburg University en TNO onderzochten gezamenlijk welke Human Resource Management (HRM) praktijken werkgevers kunnen helpen bij het creëren van meer kansen voor kwetsbare groepen. Het onderzoek biedt inzicht in de verschillende manieren die inclusieve werkgevers belangrijk vinden. Denk aan zaken als aanpassingen van de werkplek en betrokkenheid van het management. Maar welke praktijken werken nu echt?
Impact op samenleving en organisatie
Praktijken die impact hebben op de samenleving, hebben een positieve invloed op het in dienst houden van kwetsbare groepen, zo blijkt uit het onderzoek. Denk hierbij aan het centraal stellen van inclusiviteit in de missie van de organisatie. Ook praktijken met impact op de organisatie, zoals gebruik maken van subsidies, heeft een positief effect. “Deze organisaties hebben bovendien een grotere intentie om in de toekomst wederom kwetsbare groepen aan te nemen,” benadrukt onderzoeker Amber Kersten. “En dat is de sleutel: zonder werkgevers is er geen werk.”
Sterke punten benadrukken
In samenwerking met het Career Jumpstart van Fontys Hogeschool hebben de onderzoekers specifiek gekeken naar een inclusieve organisatiecultuur die sterke punten centraal stelt van neurodivergente medewerkers. Denk aan mensen met ASS, ADHD of dyslexie. Hieruit kwam naar voren dat HR-professionals, leidinggevenden en de medewerkers zelf een grote rol spelen in het vormgeven van een dergelijke positieve cultuur.
Maatwerk essentieel
Om de resultaten te vertalen naar de praktijk, biedt het proefschrift een model dat bedrijven helpt te begrijpen welke HRM-praktijken cruciaal zijn in de verschillende fasen van het implementeren van inclusief werkgeverschap. Kersten: “Werkgevers die gericht HRM-praktijken toepassen, kunnen daadwerkelijk bijdragen aan een meer inclusieve arbeidsmarkt. Waar ruimte is voor iedereen, ongeacht achtergrond of beperking. Maatwerk is daarbij essentieel, er bestaat geen one-size-fits-all. Wat effectief is hangt vaak af van de grootte van een organisatie en in welke context deze opereert. Het model laat daarnaast ook zien dat inclusief werkgeverschap een 'bumpy road' is, waarbij organisaties actief aan de slag moeten om inclusie op de agenda te houden.”
