Ronald Bruins: Niet voetballen in de gymzaal

Ronald Bruins: Niet voetballen in de gymzaal

En toen was het alweer september. Vakanties zijn afgelopen en veelal lijkt de periode tot aan de Kerst één grote sprint om vooral maar veel zaken gedaan te krijgen. Deels is dat waar voor de schoonmaak, want schoonmaak staat nooit stil. In de zomer stond het vloeronderhoud ook niet stil. Bedrijven die daarin gespecialiseerd zijn, draaiden overuren om alle scholen maar op tijd gedaan te krijgen.Volg Service Management op LinkedIn:

Ik kan het weten. In mijn iets jongere jaren heb ik vakantie na vakantie ook vloeren in scholen in de was gezet. Ik denk dat ik alle scholen in mijn woonplaats Zwolle en in de omgeving wel een keer van binnen heb gezien. Mooi, en op jonge leeftijd, verantwoordelijk werk. Hoe mooi was het wel niet om een gymzaal of schoollokaal glimmend achter te laten?!

Stripper

Waarbij we ook wel eens zorgen hadden of de stripper om de vorige laag te verwijderen, nu wel zo verstandig was. Want de handen hadden er zwaar onder te lijden.Maar daar denk je als jongere nog niet zo aan. Ook milieu was destijds, ik praat over begin jaren negentig, nog minder een issue. Het met stripper vervuilde water ging zo het riool in.In de zwaar gedeukte bedrijfsbus van het schoonmaakbedrijf werden we, vaak met zijn tweeën, van locatie naar locatie gereden. Van voorzichtig doen met de bedrijfswagen was geen sprakeAf en toe moesten we in de scholen wachten totdat de was gedroogd was om de volgende laag aan te brengen. Het was eigenlijk niet toegestaan, maar dan was er in een school altijd wel wat te doen. Er stond altijd wel een tafelvoetbal, een pingpongtafel of een complete sporthal tot je beschikking. 

Jeugdige onbezonnenheid 

Bij één jeugdige onbezonnenheid kregen zwaar op onze kop. In een gymzaal was het tot een voetbalwedstrijdje met zijn tweeëngekomen. Maar die zaal had ramen en je kunt wel raden wat er gebeurde. Toch maar bellen naar het kantoor van het schoonmaakbedrijf, dacht ik.Onze voorman kwam boos de school binnenstormen. “Wat bezielt jou?”, kreeg ik toegebeten. Ik hield me maar even stil. Wie geslagen wordt, moet stilzitten. “Waarom bel je naar kantoor?” Huh. Mijn verbazing was gewekt. “Wat bedoel je?” Zijn antwoord al kijkend naar het gat in het raamkort bij de grond: “Als je dat nog een keer overkomt, bel mij dan eerst. Dan doen we gewoon of je met de eenschijfsmachine door de ruit heen bent gegaan. Nu moet ik op kantoor weer uitleggen waarom onze vakantiekrachten voetballen in een gymzaal.” 

Aha, noteerde ik in mijn gedachten. Verbaasd en wel. Ik kon niet bevroeden dat ik ooit nog eens volop terug zou keren in deze prachtige sector. Al schrijvend over vloeronderhoud, over microvezeldoeken en wat iets meer zij

Ronald Bruins, hoofdredacteur Service Management (ronaldbruins@vakmedianet.nl)