De opleiding FM op de Haagse Hogeschool bestaat volgend jaar 45 jaar, Facto bracht in november 1996 haar eerste magazine uit, Ifmec vierde twee weken geleden haar 30-jarig bestaan en ook mijn eigen bedrijf bereikt in 2025 de respectabel leeftijd van 30 jaar. En één ding is zeker: het vakgebied heeft zich in die periode ontzettend goed ontwikkeld en is misschien zelfs wel volwassen geworden.
Hoe is het om als 85-jarige nog te werken? Klinkt niet erg aanlokkelijk. Wat nou als je kunt blijven werken op een plek waar je omringd bent door creatieve geesten, de hele dag muziek of andere kunst mag maken inclusief podium en publiek? In die oase mocht ik even binnenkijken vorige week.
Als docent praat ik vaak met mijn studenten over nieuwe technologieën, innovaties en AI. Ik vind het altijd een boeiend onderwerp, maar ik merk dat de studenten er niet direct enthousiast op reageren. Waarom zien ze niet hoe technologie ons werk en onze gebouwen gaat veranderen?
Een facilitair inkoper heeft vaak te maken met collega's. Zij gaan immers over WAT er precies gekocht moet worden, terwijl de inkoper alleen over het inkoopproces (het HOE) gaat. Helaas doen die collega's regelmatig onhandige dingen die je als inkoper dan later maar weer moet proberen recht te zetten.
Mijn (facilitaire) hart heeft van jongs af aan bij de zorg gelegen. Nog steeds vind ik het één van de mooiste branches, maar de uitdagingen voor de zorgbranche worden groter en groter. Bovendien heb ik de afgelopen periode om verschillende redenen stevig moeten nadenken over de zorg.
We zijn het er al lang over eens dat duurzaamheid een essentieel onderdeel is van contractmanagement. Met Environmental, Social en Governance (ESG) krijgt dat binnen Facility Management nog eens een nieuwe impuls. Toch bekruipt me het gevoel dat we elkaar soms wat voor de gek houden. Want gaat er werkelijk iets veranderen als we onze intenties nog beter vastleggen?
Een paar dagen geleden viel er een geboortekaartje in de bus. Bij het openklappen van het kaartje viel er een klein papiertje uit de envelop met daarop een QR-code, een webadres en een korte toelichting: voor een kraamcadeautje konden we terecht op een website vol cadeau-ideeën uit de kringloopwinkel, Marktplaats of uit eigen kast. We vielen even stil.
Het lijkt alsof de kwaliteit van geleverde producten en diensten de afgelopen tijd achteruit gaat. In de afgelopen maanden was ik betrokken bij meerdere projecten waar je serieuze bedenkingen kunt hebben bij de geleverde kwaliteit.
Meer dan een kwart van de werkweek (27%) zijn de kantoren in Nederland 'dood'. Dat betekent dat er minder dan 25% werkplekken bezet zijn en dat medewerkers elkaar moeten gaan zoeken…
Mijn wekker gaat. Vijf uur. Ik draai een ontbijtdienst mee in een hotel-restaurant waarvoor we een nieuw concept ontwikkelen. Dit is een unieke kans om het werkproces eens 'aan den lijve' mee te maken. En natuurlijk een mooie gelegenheid om in gesprek te komen met de mensen die het dagelijks werk doen. Wedden dat de ontbijtdienst mij heel andere inzichten oplevert dan onze spreadsheets?
