Op het Facto Congres van vorige week voelde ik 'm wel! Wow, wat een energie en inspiratie. De branche is volop in beweging. De vraag is of we deze beweging ook zichtbaar en tastbaar kunnen maken binnen organisaties of aan de directietafel.
September. De vakanties van opdrachtgevers zijn voorbij en het is weer hollen naar de kerst. Tenminste, zo voelt september tot en met december. Nog even zus. Nog even zo. Nog even dat contract voor volgend jaar rondmaken. Nog even die extra klus uit het vuur slepen.
Dagschoonmaak is in opkomst. Steeds vaker werken schoonmakers tijdens kantooruren, met aantrekkelijkere werktijden en een breder takenpakket waarin ook gastvrijheid een rol speelt. Hun aanwezigheid wordt zichtbaarder, en dat roept een interessante vraag op. Want, we waarderen een frisse, schone werkomgeving, maar voelen ons vaak ook ongemakkelijk als we de schoonmaker aan het werk zien. In andere contexten is dat opmerkelijk genoeg precies andersom: bijvoorbeeld een open keuken in een bedrijfsrestaurant wordt juist als aantrekkelijk ervaren. Waarom roept het ene facilitaire proces juist nieuwsgierigheid en waardering op, terwijl het andere een negatieve emotie triggert?
In een serie artikelen bekijk ik achtergronden rondom een chemisch product of proces. In deze elfde blog gaat het om peut.
'Goed bezig! Je bespaart 20.2kg CO2-uitstoot met je gedeelde rit'. Dat verscheen er op mijn scherm toen ik mijn autorit aanbood op de homepage van het Facto Congres. Dat er ook grotere knoppen zijn om aan te draaien, laten we in een reeks interessante artikelen zien in het nieuwste Facto Magazine.
Misschien heb je deze vakantie genoten van La dolce vita en dus van een bord verse pasta met niets meer dan tomaat, basilicum en olijfolie. In de Italiaanse keuken geldt: koken is de kunst van het weglaten. En dat geldt ook voor aanbesteden.
Een ziekmelding van een medewerker komt vaak onverwacht. Voor werkgevers kan dit spanning opleveren, zeker wanneer er twijfel is over de geldigheid van de melding. Toch is het belangrijk te weten: een ziekmelding mag je niet zomaar weigeren.
Afgelopen weekend was het 21-Diner van mijn jongste dochter. Het voelde toch een beetje als de afronding van onze opvoedkundige taak. We hebben onze meiden volgens mij heel veel mee gegeven en ik heb het volste vertrouwen dat zij, als jonge vrouwen, heel wijs en zelfstandig zijn. En toch… heb ik ook zorgen. Zaterdag heb ik dan ook mijn uiterste best gedaan om nog een aantal levenslessen mee te geven.
Welke risico's en gevaren er op een werkplek zijn, wordt duidelijk door de RI&E (risico-inventarisatie en -evaluatie) die iedere werkgever moet doen vanuit de arbeidsomstandighedenwet. Een van de zaken die meegenomen moet worden, is beschermende- of veiligheidskleding.
Op 3 juni viel het kabinet. Nu gaat alles vertragen, dacht ik toen. Maar eerlijk? Er is helemaal niks veranderd. Voor de val werden we ook al niet bestuurd. Er is geen visie, geen lef en geen koers voor de toekomst. En een ding is zeker: stilstand is achteruitgang. Oók voor facility managers die dagelijks de gevolgen merken van politieke keuzes in hun inkoop, catering en steeds strenger wordende aanbestedingen.
