Economieredacteuren van de Volkskrant Wilco Dekker en Michael Persson schetsen in hun artikel een beeld van Unilever: "Het was zo mooi, in 2010. Het Nederlandse consumentenbedrijf Unilever, bekend van de Magnum, Knorr en Dove, zou binnen tien jaar zijn afvalberg en zijn broeikasgasuitstoot halveren, en nog veel meer doen om de negatieve gevolgen van zijn bijdrage aan de consumptiemaatschappij te verminderen. 'We geloven niet dat duurzaamheid en groei met elkaar strijdig zijn’, schreef topman Paul Polman bij de introductie van het plan. Hij zou een goeroe worden."
Naar achter of geschrapt
In de praktijk bleken de meeste van die ambities tien jaar later niet te zijn gehaald. Dit werd eerlijk geëvalueerd. De opvolger van Polman, Alain Jope paste het doel aan en ging ervoor: in 2025 zou bijvoorbeeld de hoeveelheid ‘maagdelijk’ plastic die het bedrijf gebruikt zijn gehalveerd. Drie maanden geleden werd dit doel losgelaten. "Nu mikt Jopes opvolger, Hein Schumacher, op 30 procent minder in 2026 en 40 procent twee jaar later. Ook is de deadline voor het gebruik van volledig herbruikbaar, recyclebaar of biologisch afbreekbaar plastic naar achteren geschoven. Verder liet Schumacher weten dat de doelen voor natuurbehoud en de betaling van leefbare lonen in de keten, dus lonen waarvan boeren rond kunnen komen, naar achteren worden geschoven. De doelstelling dat minimaal 5 procent van de werknemers iemand moet zijn met een arbeidsbeperking, wordt helemaal geschrapt."
Schaamteloos realistisch
Schumacher noemt de nieuwe doelen "schaamteloos realistisch". In het artikel: "Ik houd van ambitie. Maar ik houd ook van het leveren van concrete resultaten. De oorspronkelijke doelen zijn op dit moment gewoon niet haalbaar. Het is ook leiderschap om daar realistisch over te zijn. We verhogen juist onze inzet, door meer focus te leggen op haalbare doelen."
Lees het hele artikel in de Volkskrant >>
